با بزرگان صنعت پلیمر جهان آشنا شوید
Hermann Staudinger
هرمان اشتاودینگر را می توان به راستی پدر علم شیمی ماکرومولکول و پلاستیک نامید. 
او اولین شخصی است که نظمی در تحقیقات پلیمری بوجود آورد و پس از او سرعت اختراعات در شیمی ماکرومولکول شتاب گرفت.
اشتاودینگر در ۲۳ ماه مارس سال ۱۸۸۱ در شهر WORMS آلمان بدنیا آمد. پدر او فرانس اشتاودینگر مدرس دبیرستان بود. پس از اتمام تحصیلات دبیرستان در سال ۱۸۹۹ به تحصیل در رشته شیمی در دانشگاههای شهر Darmstadt, Halle و Muenchen پرداخت.
در سال ۱۹۰۳ موفق به دریافت پایان نامه از دانشگاه شهر Halle شد. پس از اتمام دانشگاه تا سال ۱۹۰۷ بعنوان استادیار در دانشگاه شهر اشتراسبورگ به تدریس پرداخت.
در همیـن سـالهـا موفـق بـه انجـام کشفیاتـی درارتباط با کتونها و میل ترکیبی زیاد آنها شد. پس از آن بعنوان استاد در دانشگاه شهر Karlsruhe در رشته شیمی آلی به تدریس پرداخت.
در سال ۱۹۱۲ بنا به دعوتی که از او بعمل آمد به دانشگاه فنی شهر زوریخ در سوئیس رفت. در همانجا بود که تحقیقات خود را در مورد مواد Macromolecule مثل سلولز و کائوچو شروع کرد.
در سال ۱۹۲۰ مقاله ای از او منتشر شد که لاستیک و سایر مواد با وزن مولکولی بالا مثل نشاسته ، سلولز، پروتئین از زنجیره های بلندی تشکیل شده است که این محصول تکرار رشته های کوتاه می باشد.
در همان زمان دانشمندان علم شیمی مانند Emil Fischer و یا Heinrich Wieland بر این گمان بودند که مواد با وزن مولکولی بالا حاصل اجتماع مواد با وزن مولکولی پائین و تشکیل کولوئید می باشد. در ابتدا تعداد زیادی از دانشمندان وقت از قبول تئوری اشتاودینگر امتناع نمودند. پس از گذشت یک دهه یعنی در سال ۱۹۳۰ پس از انجام آزمونهای Membrane Osmometry و اندازه گیری غلظت به طریقه اشتاودینگر یعنی Solution Viscosity به درستی تئوری اشتاودینگر پی بردند. سنتز نایلون و پلی استر توسط Carothers تائید دیگری برای تئوری اشتاودینگر بود.
اشتاودینگر در سال ۱۹۲۶ به ریاست دانشکده شیمی در دانشگاه شهر فرایبورگ منصوب شد و در سال ۱۹۴۰ انستیتو شیمی ماکرومولکول را در همان دانشگاه بنا نهاد. این اولین انستیتو تحقیقاتی پلیمر در جهان بود. در ۲۷ نوامبر ۱۹۴۴ در آخرین ماههای جنگ دوم جهانی انستیتو پلیمر اشتاودینگر توسط هواپیماهای قوای متفقین بمباران و ویران شد. پس از پایان جنگ ، اشتاودینگر مجدداً فعالیت خود را شروع کرد و در سال ۱۹۵۱ با اعلام بازنشستگی ریاست انستیتو را به Arthur Luettringhans واگذار کرد.
در سال ۱۹۵۳ برای تحقیقات انجام شده در شیمی ماکرومولکول موفق به دریافت جایزه نوبل در علم شیمی گردید. در سال ۱۹۶۲ پس از انجام تعمیرات در بنای انستیتو، نام آن به بنای اشتاودینگر Staudinger Hous تغییر یافت.
هرمان اشتاودینگر در ۸ سپتامبر سال ۱۹۶۵ در شهر فرایبورگ آلمان دیده از جهان فرو بست.