منهول و هندهول

درشرکت پی ای اس منهول ‌های تک جداره پلی اتیلن از سایز ۵۰۰ الی ۲۵۰۰ میلی‌متر مطابق استاندارد ASTM F1759 و بر اساس نیاز مشتری طراحی و تولید می ‌گردد.

چکیده

 با شروع استفاده از لوله های ترموپلاستیک مدفون در دهه پنجاه میلادی، تجارب زیادی در رابطه با لوله ها به دست آمد، که بعدها پایه های محکمی را برای استفاده صحیح از لوله های ترموپلاستیک ایجاد کردند. در قیاس، بسیاری از این تجربیات با استفاده از منهول های دفن شده و اتاق های بازرسی به یک نسبت به دست می آیند که از اسفند 1391 با تحقیقات منظم به این موضوعات پرداخته شده است. اگرچه این امر تابع محاسبات عددی پیچیده ای است، اما  در مرحله طراحی محصول از روش هایی استفاده می شود که تجربه نیز در آن بسیار حائز اهمیت است و در بسیاری موارد حتی این تجربیات در مقایسه با محاسبات از اهمیت بالاتری برخوردار است.

همانند لوله ها، یک توصیف درست از محصول و عملکرد خاک و همچنین نحوه نصب محفظه ها در زمین مورد نیاز است. 
عواملی نظیر طرز کار، نوع خاک، آبهای زیرزمینی، فشردگی و بارگذاری سطحی و شبیه سازی در محاسبات به روش صحیح دشوار است و وقتی امتحان می شود، همیشه باید با آزمایش های عملی تأیید شده همراه باشد. آزمایش های میدانی گسترده ای انجام شده و یا بخشی از آنها هنوز هم در حال اجرا است تا هنگام اجرای منهول ‌ها، اعتماد بیشتری وجود داشته باشد. 

آزمایش ها با انواع مختلفی از منهول ها انجام می شود، از سفت و سخت گرفته تا بسیار انعطاف پذیر، از کوچک (315 میلی متر) تا بزرگ (1250 میلی متر). از این آزمایشات اطلاعات زیادی به دست آمده است که در دسترس قرار گرفتند و منجر به استفاده مطمئن از منهول و محفظه های پلاستیکی شده اند. این مقاله در مورد انواع بارگیری، نوع خاک، نشست و بارگذاری سطح، قیمت منهول پلی اتیلن و غیره بحث می کند. 

نشان داده شده است که اگر منهول های پلاستیکی به خوبی طراحی شوند، دستیابی به یک سیستم جمع آوری و انتقال فاضلاب پایدار را به ارمغان می‌آورند.

معرفی

بسیاری از افرادی که در صنعت فاضلاب هستند زیبایی یک سیستم پلاستیکی کامل و یکپارچه را به خوبی تشخیص می دهند. این بهترین تضمین را برای یک سیستم کاملاً تنگ فراهم می کند، چیزی که نگهداری آن در سیستم های صلب یا نیمه سفت و سخت / تا حدی انعطاف پذیر دشوار است. ته نشینی و یکپارچه سازی خاک نیاز به انعطاف پذیری سیستم و پتانسیل پیگیری حرکات خاک دارد.

اما یکپارچگی ساختاری چطور؟ منهول در زمین چگونه رفتار می کند؟ انواع بارگیری وجود دارد؟ عکس العمل حفره در برابر بارهای سطحی و سنگین چگونه است؟ همه ی این سوالات به خاطر این به ذهن خطور می‌ کنه که منهول ها و حفره ها حجم فضای خالی زیادی را در زمین به وجود می‌آورند.

اولین قدم برای آزمایش استفاده از حفره های بازرسی با قطر کوچک در فاضلاب عمومی در اسکاندیناوی بود که این حفره ها با شرایط دشواری مانند اثرات دفن عمیق و اثرات ناشایست به خاطر سرما مواجه بودند. در "کنفرانس های لوله" DTI ، Guldbæk1 چندین بار نتایج به دست آمده از آزمایش های سال1979   از حفره بازرسی با استفاده از یک شافت بلند کننده انعطاف پذیر ارائه داده شد.

بعدها در سال 1995 شروع به کار با یک سوراخ 1250 میلی متری PE در دانمارک شد. توسط شرکت Wavin در کشور دانمارک منهول تحت شرایط مختلف دفن شد، نصب این منهول ها در شرایط بسیار عالی تا بسیار ضعیف متفاوت بود. در حین نصب و پس از آن، هنگام بارگیری و حرکت آب زیرزمینی، اندازه گیری ها برای به دست آوردن اطلاعات مورد نیاز در مورد عملکرد منهول صورت گرفت. در سال 1997، این آزمایشات در Varennes واقع در فرانسه روی منهول‌های 1000 میلیمتری صورت گرفت و اخیرا نیز به دنبال آن آزمایشات گوناگونی با حفره های مورد بازرسی 600 میلیمتری در لهستان و
آلمان صورت گرفت. 

شرایط بارگیری

شرایط بارگیری منهول های دفن شده توسط Petroff تا حدودی مورد بحث قرار گرفته است. هنگام انجام آزمایشات میدانی Wavin، اطلاعات بیشتری در مورد بارگیری به دست آمد.

از پایین شروع کنیم. آب های زیرزمینی در قسمت پایین محفظه، بار وارد می کنند و همچنین بر روی شاخه بالابر که به صورت شعاعی است قرار می گیرند. این بدان معناست که پایه محفظه بارگیری شده است، که ممکن است منجر به ایجاد بارهای کششی و فشاری شود. یک آزمایش خلا در انستیتوی ملی آزمایش و تحقیقات سوئد در گوتنبرگ با هدف بررسی ثبات و مقاومت پایه های محفظه در دراز مدت صورت گرفت. 

شافت در حالت فشاری بارگزاری می ‌شود و در اینجا تنها ریسکی که وجود دارد، کمانش ناشی از این فشار است. اطلاعات زیادی در مورد کمانش استوانه های دفن شده در حال حاضر موجود است. بارگزاری یک شافت عمودی ساده تر از بارگیری یک لوله است، چرا که بارگذاری لوله شافت متقارن به صورت چرخشی است و از این رو شافت به دلیل اثرات دفن، مانند مورد لوله منحرف نمی ‌شود.

یکی دیگر از جنبه های مهم بارگیری، اثر نشست خاک است. خاک در کنار شاخه بالابر در حین نصب تا حدی متراکم می شود.

اگر تراکم با شیوه ی درست صورت بگیرد، از نشست های احتمالی بعدی خاک جلوگیری می‌شود، اما اگر تراکم به درستی انجام نشود، تأثیر ترافیک، آب‌های زیرزمینی، ارتعاشات و وزن، خود باعث فشردگی بیشتر خاک می شود. در نتیجه، خاک نیروهای کششی را بر روی شاخه بالابرنده اعمال خواهد کرد. مقدار کشش با توجه به نوع خاک، تراکم آن، عمق دفن و نوع شافت بلند‌ کننده تعیین می ‌شود.

وقتی شافت از بیرون صاف باشد، در این صورت حداکثر اصطکاک بین خاک و شافت باعث محدود شدن نیرو می‌ گردد. مقدار کشش با توجه به نوع خاک، تراکم آن، عمق دفن و نوع شافت بلند کننده تعیین می شود. اگر شافت از بیرون صاف باشد، در این صورت حداکثر اصطکاک بین خاک و شافت باعث محدود شدن نیرو می شود. اگر شافت از بیرون آجدار باشد، در این صورت نیرو توسط برش داخلی خاک محدود می‌شود. در صورت سفت و سخت بودن شافت، نیرو جمع شده و نیروهای کششی به سمت پایین حرکت می‌کنند. برخی از انواع بارگیری با جزئیات بیشتر مورد بحث قرار خواهد گرفت.

شکل 1: بررسی اجمالی شرایط بارگیری منهول‌ها و محفظه های مدفون

بارگیری ترافیک

یکی از آسانترین بارهای قابل تشخیص برای منهول ها و حفره‌ها، بار ترافیکی است. بار چرخ وارد شده بر روسازی یا روی پوشش سازه، مستقیما روی آن اثر می ‌گذارد.

سوال مهم این است که منهول یا چاله تا چه حدی از چنین بارهایی رنج می برد.

در گذشته، محاسبات بار ترافیکی برای لوله پلی اتیلن ظاهرا نادرست بوده اند،( به Alferink مراجعه کنید .)  از این رو تصمیم گرفته شد به جای انجام محاسبات کاملاً پیچیده، عملکرد منهول‌ها به روش آزمایشی در مقیاس کامل بررسی شود. اولین آزمایشات در دانمارک انجام شد. یک کامیون سنگین منهول‌ های دفن شده را بارگیری کرد و همزمان فشار در حساس ترین قسمت محفظه کنترل شد. این آزمایش در فرانسه با پیکربندی محفظه به شیوه ی دیگری تکرار شد.

در نتیجه، مشاهده شد که نمی توان بیش از 80 کیلو نیوتن را روی یک پوشش از یک منهول گذاشت، زیرا 80 کیلو نیوتن حدود حداکثر بار چرخ است که می توان بدست آورد. در بیشتر کشورهای اروپایی سفر با کامیون های سنگین تر از 400 کیلو نیوتن مجاز نیست. این کامیون ها دارای 8 چرخ یا بیشتر هستند. تمام کامیون هایی که با اندازه‌گیری بار چرخ بررسی کرده ایم نشان دادند که بارهای کمتر از 60 کیلو نیوتن دارند. 

شکل 2:  (الف) موقعیت کرنش سنج و (ب) کرنش در مخروط در نتیجه بارگذاری ترافیک.

شکل 2 اثر بارگیری ترافیک با چنین کامیونی را نشان می دهد. فشار در حساس ترین قسمت مخروط در نمودار نشان داده شده است. نمودار، در طی این آزمایش، فشار را تابعی از زمان نشان می دهد. یک کامیون سنگین از روی پوشش بالا و پایین می رود. بعد از مدتی یکی از چرخ های خود را دقیقاً بالای درپوش می گذارد و پیش از آنکه دوباره حرکت را شروع کند، به مدت 10 دقیقه در همان حالت می‌ ماند. در این مرحله مقدار کرنش بسیار کم است، آنقدر که می توان از آن به عنوان ترموپلاستیک استفاده کرد.

نشان داده شده است که تمایل منحنی برای مسطح شدن با افزایش پاس ها شروع به بیشتر شدن می ‌کند. تعداد پاس با زمان سپری شده ارتباط مستقیم دارد. این نشان می دهد که تاثیری که در اینجا دیده می شود، در اثر ترکیبات خاک است. چند ایستگاه بارگیری اولیه کامیون خاک را فشرده می کند و پس از آن هیچ افزایش بیشتری مشاهده نمی شود.

در سمت راست و بالای نمودار، بخش کوچکی از منحنی نشان داده شده است. نقاطی که کامیون جهت خود را معکوس می کند، با خطوط تخت کمی طولانی تر قابل تشخیص است.

در سال 2001 تحقیقات گسترده تری در مورد نوع دیگری از محفظه انجام شد که در آن از بارهایی استفاده شد که تا 250 کیلو نیوتن وزن داشتند! هدف از این بالا رفتن مقدار وزن غیر واقعی این بود که با پوشش و محفظه تحت بارهای بسیار سنگین چه اتفاقی می افتد. آیا نقطه ای وجود دارد که ترکیب محفظه / پوشش از کار بیفتد؟ و اگر چنین است، آیا نزدیک به نقطه ای است که ما سطح بار عملی (60 کیلو نیوتن) را انتظار داریم؟

در این سری از آزمایشات، محفظه ‌ها مانند جاده های معمولی زیر شهری نصب شده اند، به این معنی که خاک دانه ای و تراکم خوب اعمال شده است. با این حال شرایط بسیار خوب خاک مانند جاده های اصلی و بزرگراه ها اعمال نشده است. این بدان معنی است که آزمایشات روی منهول ‌هایی انجام می شود که به روشی نسبتاً ضعیف دفن شده اند و به همین ترتیب نتایج بدتری را ارائه می دهند.

لازم به ذکر است که هیچ ترکیبی از بارهای چرخ زیاد و خاک نرم در عمل وجود ندارد. این امر منجر به ناپدید شدن وسایل نقلیه خواهد شد، زیرا خاک قادر به تحمل چنین بارهای زیادی نخواهد بود. در آزمایشات، رایزر ما در حقیقت یک شافت موجدار بود که امکان کنترل نشست خاک با جابجایی عمودی شافت را فراهم می کرد. این شافت مانند تجربه Guldbæk1 در برابر نشست خاک مقاومت نمی کند بلکه از آن پیروی می کند. همچنین تغییرات قطری نیز در طول آزمون ثبت شد.

پوشش های مورد استفاده در هر دو حالت از نوع شناور بود. یک پوشش شناور این مزیت بزرگ را دارد که هنگام ته نشینی خاک آن را همراهی می کند. این امر مانع از آن می شود که بعد از چند سال استفاده، سطح پوشش با سطح خیابان متفاوت باشد، حتی وقتی فقط محل های اسکان کوچک وجود دارد. این وضعیت را می توان در بسیاری از خیابانهای اروپا مشاهده کرد که اغلب از پوششهای ثابت استفاده می شود.

در آنجا پوشش روی سوراخ چاه بتونی استوار است و به همین دلیل قادر به دنبال هیچگونه انعطاف همراه با ته نشینی خاک نیست. بنابراین، شناور به معنای آن است که پوشش ها تماس مستقیم با رایزر ندارند. اولین پوشش مورد استفاده در این آزمایش شناور در آسفالت بود و پوشش دوم روی حلقه ای بتونی قرار داشت که حلقه آن توسط خاک پشتیبانی می شد. بارها در مراحل 50 کیلو نیوتن اعمال شد. مرحله بار بعدی بعد از اینکه نشان داده شد منهول بیشتر از این فروکش نمی کند، اعمال شد. شکل 3 نتیجه نشست زمین را در صورت شناور شدن منهول در آسفالت نشان می دهد. شکل 4 همان نوع نمودار را برای منهولی با استفاده از حلقه بتونی نشان می دهد.

آنچه نشان داده شده این است که در صورت بارگیری تا 250 کیلو نیوتن، پوشش به میزان 6 میلی متر ته نشین می شود. همچنین نشان داده شده است که پس از اعمال یک مرحله بار جدید، پوشش بلافاصله ته نشین می شود و پس از آن یک دوره کوتاه از تلفیق خاک انجام می شود و پس از آن کرنش به میزان بیشتر افزایش نمی یابد. تغییر شکل محوری شافت بالابر 0.15 میلی متر و شعاعی بوده و فقط 0.05 میلی متر در پایان آزمایش کرنش مشاهده می‌شود. این مقادیر قابل اغماض است. این نشان می دهد سرعت بار در خاک چقدر سریع پخش می شود.

شکل 3: نتیجه آزمایش بار پوشش شناور در آسفالت.

شکل 4: نتیجه آزمایش بار پوشش بر روی حلقه بتونی استوار.

شکل 5: شناورسازی محفظه ها

شکل 4 نشان می دهد که پوشش به همان روشی که در آن نشان داده شده کم و بیش فروکش می کند.

شکل 3: در این حالت تغییر شکل شافت ها به ترتیب 75/0 در جهت محوری و 15/0 در جهت شعاعی است.
در حالت دوم، تغییر شکل شافت ها بسیار ناچیز است و می توان نتیجه گرفت که هر دو پوشش می توانند در مناطق پرترافیک استفاده شوند.
توصیه می شود سازنده محفظه یا منهول نوع پوشش مورد استفاده را خودش تجویز کند.

بار آب زیرزمینی

آب های زیرزمینی محفظه را در پایه بارگیری می کنند. یک پایه ضعیف ممکن است منجر به تغییر شکل زیاد شود، که به طور کلی منجر به خرابی نمی شود، اما ممکن است باعث عملکرد بد محفظه شود. نیروهای وارد شده توسط آبهای زیرزمینی نیز منجر به شناور شدن محفظه می شوند. مسیرهایی برای اندازه گیری تغییر شکل پایه یک محفظه و همچنین برای بررسی اینکه آیا محفظه شروع به شناور شدن می کند یا نه، انجام شده است. به همین دلیل، محفظه ها / منهول های 1250 ، 1000 و 600 میلی متری همه تا 2 و 5 متر دفن شدند و آبهای زیرزمینی تا سطح بالا آمدند. در هیچ موردی پوشش شناور مشاهده نشد و همچنین تغییر شکل پایه، در زیر مقادیر قابل قبول باقی ماند.

در شکل 5 طرحی نشان داده شده است که در آن محفظه ای توسط آب زیرزمینی بارگیری می شود. محفظه به صورت شماتیک به صورت استوانه ای با قطر D در عمق H دفن شده و توسط آبهای زیرزمینی در سطح Hw بارگذاری شده است. در زیر چند فرمول آورده شده است که می تواند برای بررسی امکان شناور سازی استفاده شود.

سیلندر می تواند با شکست روی سطح خاک / شافت، یا با خرابی در خاک (استوانه ای) یا شکست سنتی (گوِه خاک) شناور شود.

 نیروی بالا برنده عبارت است از:

f_up = ãw.g.(H-Hw)
که در این‌جا:
f_up = نیروی بلند کردن [N]
ãw =  غلظت آب (1000) [Kg/m3]
g = جاذبه زمین (9.81) [m/s2]
Hw = سطح آب زیرزمینی زیر پوشش مورد نظر [m]
H = عمق دفن محفظه [m]

1.   شکست برشی:

ô = c + ón.tg(ö) 
که در این‌جا:
ô = حداکثر مقاومت در برابر برش [Mpa]
c = انسجام [-]
ón = فشار جانبی [Mpa]
ö = زاویه برش داخلی [?]

زاویه ö به خرابی در نظر گرفته شده بستگی دارد. در شرایطی که شاخه بالابر از بیرون صاف به نظر می رسد، معمولاً زاویه اصطکاک بین شافت و خاک کمترین است و بنابراین باید در نظر گرفته شود. برای زاویه اصطکاک بین خاکهای PE و خاکهای دانه ای ، می توان با توجه به Petroff مقدار 20 درجه را در نظر گرفت.

      2. زاویه اصطکاک برای خاک‌های دانه ای به تراکم و نوع خاک بستگی دارد، اما برای شن و ماسه تا سنگ ریزه خوب و تراکم متوسط مقدار 34 تا 40 توصیه می شود.

فشار جانبی برای ناحیه ی غوطه ور را می توان به شرح زیر محاسبه نمود:

      3.  ón = ãw.(H-Hw) + (ãs - ãw).(H-Hw).tg2(45 - ö/2).1, 21 
برای ناحیه ی خشک:
ón = ãs.Hw.tg2(45 - ö/2).1, 21 

گوِه ی خاک

وزن خاک را می توان با استفاده از حجم دهانه زاویه برش داخلی خاک محاسبه کرد.
سطح ایمنی در برابر شناور سازی را می توان با تقسیم مقاومت برشی کل (نیرو) بر نیروی بالارفتن و مقایسه نیروی وارد شده توسط گوه خاک به نیروی بالابرنده محاسبه کرد.

کشش به پایین

چیزی که چندان مورد توجه قرار نمی گیرد، مسئله کشش خاک به سمت پایین است. خاک ‌های استفاده شده به عنوان پساب، در هنگام نصب تراکم خاصی بدست می آورند. بسته به سطح به دست آمده، خاک تحت تأثیر وزن خود، بار ترافیکی و بارندگی یا آب زیرزمینی، چگالی آن را بیشتر می کند.

با ایجاد تراکم بالاتر، حجم کل نیز کاهش می یابد و حرکت به سمت پایین شروع می شود. در نتیجه، نیروهای برشی بر روی پوست خارجی بالابر وارد می شوند. Petroff فرمول های ساده ای را برای تعیین این نیروهای کششی تهیه کرده است، با این اظهارات که آنها فقط برای محفظه های کاملاً سفت و سخت معتبر هستند. در رویکرد وی، تأثیراتی نظیر فشار و انعطاف پذیری فشار مورد توجه قرار نگرفت، به همین دلیل وی اشاره کرد که مقادیر پیش بینی شده بیش از حدِ واقعیت است.

پدیده ی به پایین کشیده شدن در آزمایشات ما نیز مورد توجه قرار گرفت. در حقیقت این اصل کم و بیش همان است که توسط Guldb describedk توصیف شده است، هنگامی که وی در حال بحث در مورد عملکرد شافت های قیچی موج دار هنگام دفن در مناطق با سرما بود. در سال 1981 ، 4 محفظه در Luleå سوئد نصب شد و توسط دانشگاه فناوری Lule. تحت نظارت پروفسور Sven Knutsson نظارت شد. در این مناطق، یخ زدگی و ذوب شدن منجر به انبساط خاک و جمع شدن آن می شود، و به همین ترتیب نیز نیروهای کششی و فشاری ایجاد می کند.

به منظور تجسم اثر، آزمایشات با یک شاخک بلند کننده انعطاف پذیر انجام شد، که با پشتیبانی خاص برای اندازه گیری جابجایی ساخته شده است.
اثر کشش به پایین در شکل 6 برای محفظه ای نصب شده با درجه ضعیف و سست ماسه نصب شده با خاک متراکم متوسط نشان داده شده است. کل عمق نصب شده 4.5 متر بود. نقطه اندازه گیری شماره 6 در نزدیکی پایه محفظه قرار گرفته است. بنابراین آن را در عمیق ترین نقطه را نشان می دهد. نقطه اندازه گیری 24 نشان دهنده بالاترین نقطه شافت است، بنابراین در نزدیکی سطح قرار گرفته است. 

تفاوت موجود بین هر دو شیوه ی نوع نصب قابل توجه است. سطح زمین پس از نصب، در صورتی که محفظه ضعیف نصب شده باشد، 170 میلی متر ته نشین شده است. میانگین محفظه نصب شده فقط سطح 10 میلی متر را نشان می دهد.

خواندن نمودار با جزئیات بیشتر تفاوت بین دو نقطه اندازه گیری متوالی را نیز نشان می دهد. تغییر ارتفاع ستون خاک بین دو لکه را می توان با کسر مقادیر مربوطه خواند. این را می توان برای سری های دارای خاک سست نیز خواند، زیرا در آنجا تغییر قابل توجه است. در کل تمام این نشست های کوچک در سطح زمین حداکثر تا 170 میلی متر جمع می شوند.

باید درک شود که اگر شافت سفت و محکم باشد، کرنش جمع نمی شد، بلکه نیرو جمع می شد، و بالاترین مقدار را در انتهای پایه می گرفت. 

شکل 6: ته نشینی خاک در کنار یک رایزر، 3 ماه پس از نصب.

موارد استفاده:

• ایستگاه پمپاژ
• چاه‌های مرطوب
• سرخط‌ های آب و نفت
• مخازن ابزارهای اندازه‌گیری دبی و شیرها
• مخازن بازرسی شهری و صنعتی
• محفظه‌ های برق
• سازه‌ های سیفون

مزایای منهول پلی اتیلن

• وزن کم

• مقاومت در برابر خوردگی و مقاومت شیمیایی بالا
• مقاومت در برابر ضربه
• اتصالات بدون نشتی
• تنوع طراحی
• سطح صاف و مقاومت کم در برابر جریان آب
• مقاوم در برابر سایش

نتیجه‌ گیری

•  محفظه‌ های ترموپلاستیک مورد مطالعه، نشان داد که در همکاری با خاک برای کنترل انواع بارگیری بسیار عالی هستند.
• بارگذاری ترافیک بسیار زیاد تخمین زده می شود. در حقیقت، ایجاد بار بیشتر از حدود 60 کیلو نیوتن بر روی یک منهول / محفظه عملاً غیرممکن بود.
• آزمایشات روی محفظه ی بازرسی انعطاف پذیر نشان داد که آنها حتی بارهای تا 250 کیلو نیوتن (!) را به راحتی تحمل می کنند.
• مانند لوله ها، همچنین محفظه ها ها هنگام نصب خوب یا ضعیف، واکنش های متفاوتی دارند. در حالت دوم، نیروهای کشش رو به پایین ایجاد می شوند و بر روی منهول های سفت و سخت توسط بار و روی منهول های انعطاف پذیر با تغییر مکان تأثیر می گذارند.
• در تمام آزمایشات، آبهای زیرزمینی با توجه به شناوربودنشان مسئله ی خاصی نبودند.

بحث

منهول های ترموپلاستیک در حال پر کردن هر آن چیزی که از دست رفته است تا یک سیستم ترموپلاستیک کامل را به وجود بیاورند، هستند. اعتقاد بر این است که چنین سیستمی به دلیل ویژگی ضد خوردگی و قابلیت فشار زیاد، بهترین فرصت ممکن را برای دستیابی به خدمات زیرزمینی پایدار فراهم می کند. بهترین شرایط را برای پیگیری نشستها و حرکات خاک بدون ایجاد نشت یا خرابی فراهم می کند. در همه موارد، محفظه‌ ها باید به خوبی طراحی شده و عملکرد (تنگی، عملکرد جریان) و عملکرد ساختاری (ریزش، مقاومت) آنها به اثبات رسیده شده باشد.

یک گروه موقت در CEN در حال حاضر برای ایجاد مجموعه ای از آزمون ‌های عملکردی، با هدف احراز صلاحیت محفظه هایی که بتوانند الزامات مورد نیاز را برآورده کنند، کار می کند.

آزمونهای صحرایی کامل و تستهای آزمایشگاهی مرتبط با این زمینه بهترین ابزارها را برای تعیین تناسب یک طراحی محفظه خاص ارائه می دهند. باید درک شود که محاسبات ریاضی و عددی برای تصمیم در مورد تأثیر تغییر خاصی در طراحی یا نصب بر عملکرد محفظه مفید است. هنگامی که نتایج به معنای مطلق استفاده می شوند، پس از آن به صورت تجربی تأیید می شوند.